Хуш омадед!

Мо як қисми Бадани Масеҳ ҳастем ва мо рисолати мавъиза кардани Инҷил, хушхабари Исои Масеҳро дорем. Чӣ хушхабар аст? Худо ба воситаи Исои Масеҳ ҷаҳонро бо Худ оштӣ дод ва ба ҳамаи одамон омурзиши гуноҳҳо ва ҳаёти ҷовидониро пешниҳод намуд. Марг ва эҳёи Исо моро бармеангезад, ки барои Ӯ зиндагӣ кунем, ҳаёти худро ба Ӯ супорем ва ба Ӯ пайравӣ кунем. Мо хурсандем, ки ба шумо кӯмак расонем, ки чун шогирдони Исо зиндагӣ кунед, аз Исо таълим гиред, ба намунаи ӯ пайравӣ кунед ва дар файз ва дониши Масеҳ рушд кунед. Бо мақолаҳо мо мехоҳем дарк, самт ва дастгирии ҳаётро дар ҷаҳони ноором, ки бо арзишҳои бардурӯғ ташаккул ёфтааст, интиқол диҳем.

Ҳаёти нави пуршуда

Мавзӯи асосии Китоби Муқаддас қобилияти Худо барои офаридани ҳаётест, ки дар он ҷое, ки қаблан вуҷуд надошт. Вай нозой, ноумедй ва маргро ба хаёти нав табдил медихад. Дар ибтидо Худо осмону замин ва тамоми мавҷудот, аз ҷумла инсонро аз ҳеҷ чиз офарид. Ҳикояи офариниш дар Ҳастӣ нишон медиҳад, ки чӣ тавр барвақт инсоният ба таназзули амиқи ахлоқӣ афтод, ки дар натиҷаи Тӯфон хотима ёфт. Ӯ оилаеро наҷот дод, ки барои як оилаи нав асос гузошт ...

Муфассал ➜

Айбдор ва сафед карда шуд

Бисёр одамон аксар вақт дар маъбад ҷамъ мешуданд, то ки Исо дар бораи Подшоҳии Худо башорат диҳад. Ҳатто фарисиён, роҳбарони маъбад, дар ин вохӯриҳо иштирок мекарданд. Вақте ки Исо таълим медод, онҳо занеро, ки дар зино дастгир шуда буд, назди Ӯ оварда, дар миёнашон гузоштанд. Онҳо аз Исо талаб карданд, ки бо ин вазъият мубориза барад, ки ӯро маҷбур кард, ки таълимашро боздорад. Тибқи қонунҳои яҳудӣ, ҷазои гуноҳи зино марг аз ҷониби...

Муфассал ➜

ситоиши зани тавоно

Ҳазорҳо сол занони худотарс ба зани олиҷаноб ва некӯкор табдил ёфтаанд, ки дар боби 3 Масалҳо тасвир шудаанд.1,10-31 хамчун идеал тавсиф карда мешавад. Марям, модари Исои Масеҳ, эҳтимолан нақши зани некӯкорро аз кӯдакӣ дар хотираи ӯ навишта буд. Аммо дар бораи зани имрӯза чӣ гуфтан мумкин аст? Ин шеъри бостонӣ дар робита бо шеваҳои мухталиф ва печидаи зиндагии занони муосир чӣ арзише дошта метавонад? Дар…

Муфассал ➜

Пантикост: Рӯҳ ва оғози нав

Ҳарчанд мо дар Китоби Муқаддас хонда метавонем, ки пас аз эҳёи Исо чӣ рӯй дод, мо ҳиссиёти шогирдони Исоро фаҳмида наметавонем. Онҳо аллакай мӯъҷизаҳои бештареро дида буданд, ки аксари одамон тасаввур мекарданд. Онҳо се сол инҷониб хабари Исоро шунида буданд ва то ҳол онро нафаҳмиданд, вале аз паи Ӯ рафтанд. Далерии ӯ, огоҳии ӯ дар бораи Худо ва ҳисси тақдираш Исоро беназир мегардонд. Маслуб буд...

Муфассал ➜

Исо танҳо набуд

Дар теппае, ки берун аз Ерусалим бо номи Ҷолҷото маъруф буд, Исои Носириро маслуб карданд. Дар он рӯзи баҳор ӯ ягона нооромиҳо дар Ерусалим набуд. Павлус бо ин воқеа робитаи амиқ дорад. Ӯ мегӯяд, ки бо Масеҳ маслуб шудааст (Ғалотиён 2,19) ва таъкид мекунад, ки ин на танхо ба у дахл дорад. Ӯ ба Қӯлассиён гуфт: «Шумо бо Масеҳ мурд, ва Ӯ шуморо аз дасти қувваҳои ин ҷаҳон наҷот дод» ...

Муфассал ➜

Ман медонам, ки наҷотдиҳандаи ман зинда аст!

Исо мурда буд, эҳё шуд! Ӯ эҳьё шуд! Исо зинда аст! Айюб аз ин ҳақиқат огоҳ буд ва эълон кард: «Ман медонам, ки Наҷотдиҳандаи ман зинда аст!» Фикри асосй ва мавзуи марказии ин мавъиза хамин аст. Айюб марди парҳезгор ва одил буд. Ӯ мисли ҳеҷ каси замони худ аз бадӣ парҳез мекард. Бо вуҷуди ин, Худо ӯро ба имтиҳони бузурге дучор кард. Аз дасти шайтон ҳафт писару се духтараш мурданд ва тамоми дороияш аз дасти ӯ гирифта шуд. Ӯ шуд…

Муфассал ➜